De redactie van Huisarts Nu ontving een lezersreactie van dr. Chris Geens (huisarts te Sint-Pieters-Leeuw) op onze reeks over PICO’s. We publiceren ze hier met een antwoord van de auteurs van de reeks: Ann Van den Bruel, Etienne Vermeire, Frank Buntinx en Bert Aertgeerts.

Een groepspraktijk in Sint-Pieters-Leeuw ging in het najaar van 1998 na of patiënten die in aanmerking komen voor een griepvaccinatie, inderdaad worden bereikt. Van de geselecteerde doelgroep was 85% gevaccineerd; deze hoge vaccinatiegraad bleek vooral het gevolg van een bewust en gemotiveerd voorstellen van de vaccinatie door de huisarts. Tevens werd nagegaan welke bezwaren patiënten tegen vaccinatie formuleren. Misverstanden over de noodzaak, de effectiviteit en de bijwerkingen van de vaccinatie waren de belangrijkste redenen om initieel te weigeren. Het bijsturen van deze opvattingen is een...

Alhoewel het kalenderjaar nog niet helemaal ten einde is, heeft de WVVH er reeds het eerste jaar als vzw opzitten. Een eerste terugblik lijkt op zijn plaats. 1992 stond voor de vereniging in het teken van de navorming, met het internationaal congres te Brussel als de bekroning, maar de resultaten moeten wij de komende maanden en jaren bij de huisartsen en de lokale kringen merken. De hele vereniging heeft onder de congresinspanning gekraakt, maar niet begeven. Het personeel heeft zich voor 200% ingezet en de financiële aderlating is nog niet juist omschreven. Wij geloven nochtans dat het hele...

WVVH, VHNI, lokale kringen en academische centra zijn duidelijk de hoofdrolspelers. Maar ook de overheid wil zijn zegje hebben, en zowel vanuit de gezondheidsadministratie als vanuit de nationale en regionale kabinetten komen duidelijke signalen.

Reeds meer dan twee decennia lang dringen de meeste artsenorganisaties er in ons land bij het beleid op aan om een numerus clausus voor geneesheren (M/V) in te voeren. En nu is het zover, de regeringsleden hebben voorstellen klaar. We mogen aannemen dat het hoofdmotief bij een dergelijke beslissing de zorg is voor het behoud of een verbetering van de kwaliteit van de gezondheidszorg. In de huidige situatie wordt algemeen gesteld dat het grote aantal artsen zonder of met weinig werk, en de collega's die vrezen binnen afzienbare tijd in een dergelijke situatie terecht te komen een bedreiging...

Een decennium geleden werd bij Koninklijk Besluit het Rust- en Verzorgingstehuis (RVT) gecreëerd. Voorheen verzorgden de huisartsen hun bejaarde patiënten, die niet meer in het eigen thuismilieu konden verblijven, in een rustoord, soms ook hospice genoemd. Dit waren gemeenschapshuizen of homes die door OCMW’s, kloostergemeenschappen of andere privaat instellingen werden uitgebaat en bestuurd. Deze organisatie was nogal vrijblijvend en weinig gereglementeerd. De personen die er verbleven, betaalden zo zij dit konden, een redelijke prijs, en zij die onvermogend waren, kregen steun van de OCMW's.

Ruim 10 jaar geleden zag in de WVVH de "Contactgroep Eerstelijn” het levenslicht onder voorzitterschap van J. De Loof toenmalig voorzitter van het Vlaams Huisartsen Instituut (VHI). Dat er nu een heus eerstelijnsoverlegorgaan beslaat (VELO), met zijn zetel in het prestigieuze Markiesgebouw van de Vlaamse Gemeenschap, onder leiding van diezelfde J. De Loof is vooral te danken aan het loopgraven werk van de voorbije 10 jaar. Eens per maand vergadert hier een werkgroep van verpleegkundigen, huisartsen, kinesisten, apothekers, tandartsen, maatschappelijk werkers en anderen, en is het...

Hoeveel huisartsen zijn er momenteel te veel en hoeveel verpleegkundigen zijn er te weinig? Hoeveel van de ongeveer vijftig cardiovasculaire chirurgen — in opleiding— hebben morgen zinvol werk te verrichten en hoeveel kinesisten gaan zich de komende jaren als pedicure waarmaken? Het is een bekend gegeven in de medische wereld dat een niet onbelangrijk aantal huisartsen het moeilijk heeft om de eindjes aan elkaar te knopen. Het beleid maar ook de patiënten weten dit. Dat studenten geneeskunde massaal voor een beperking van het aantal artsen zijn, is relatief nieuw. Immers, twee decennia geleden...

Het bestuur van de WVVH stelt zich sinds jaar en dag de vraag wat haar belangrijkste prioriteiten zijn. Blijft evenwel de vraag of zij nu sterk is door het zelf bepalen en uitvoeren van haar prioriteiten of door het kunnen inspelen op de belangrijke themata die van buiten af worden aangeboden. Echt mooi wordt het pas wanneer zij beroep kan doen op medewerkers die ook in andere beroepsorganisaties, universiteiten, kabinetten en organisaties actief zijn en zo mee het externe aanbod kunnen bepalen. De keuze een project al dan niet aan te pakken, is soms moeilijk, zeker wanneer er nog zoveel...

Vrijdag 27 en zaterdag 28 november 1992 worden belangrijke dagen voor de WVVH en de huisartsennavorming. De commissie navorming organiseert dan een congres voor alle huisartsen die bekommerd zijn en blijven om hun navorming en deze van hun collega’s. Het laatste decennium is er binnen het opleidingscontinuüm voor huisartsen langzaam maar zeker een verschuiving opgetreden. Vooral de uitbouw en de evolutie van de beroepsopleiding leidden tot een heroriëntering van de basisopleiding en de navorming.